Mήνυση γιατρού εις βάρος μελών της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους μετανάστες της Υπατίας

ΥΠΑΤΙΑ.........

Αθήνα

Δύο γυναίκες-μέλη της επιτροπής αλληλεγγύης στους μετανάστες του Μεγάρου Υπατία, οι οποίοι βρίσκονται στην 43η ημέρα απεργίας πείνας, συνελήφθησαν μετά από μήνυση που κατέθεσε σε βάρος τους γιατρός του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός».

Σύμφωνα με τη μήνυση, το πρωί ορισμένοι από τους 20 περίπου μετανάστες, οι οποίοι έχουν μεταφερθεί και νοσηλεύονται στο νοσοκομείο, θέλησαν να φάνε.

Οι δυο κατηγορούμενες, μαζί με άλλα άτομα της ίδιας επιτροπής, αντέδρασαν έντονα, «εμποδίζοντας τους γιατρούς να ασκήσουν το λειτούργημα τους», όπως αναφέρει ο μηνυτής, διευθυντής της παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου.

Την ίδια στιγμή κάποιοι από τους άλλους μετανάστες φοβήθηκαν και έβγαλαν τους ορούς με αποτέλεσμα να επικρατήσει αναστάτωση.

Όταν τα πνεύματα ηρέμησαν και το επεισόδιο έληξε, ο γιατρός υπέβαλε μήνυση σε βάρος των δυο γυναικών, οι οποίες συνελήφθησαν από τους αστυνομικούς.

Εις βάρος τους σχηματίστηκε δικογραφία και παραπέμπονται με τη διαδικασία του Αυτοφώρου.

«Να υπερασπισθείτε το έννομο αγαθό της ζωής»

Στο μεταξύ, η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, Ελένη Ράικου, απέστειλε έγγραφο προς τον διοικητή της Α' Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής, Άρη Μουσιώνη, για το θέμα των απεργών πείνας του Μεγάρου Υπατία.

Με το έγγραφο η κ. Ράικου γνωστοποιεί ότι δεν έχει νομική δυνατότητα «να χορηγήσει εντολή, ή άδεια για επιχείρηση, ή ενέργεια οποιασδήποτε ιατρικής πράξης», ενώ τονίζει τις ποινικές ευθύνες των γιατρών αν δεν πράξουν, όσα οφείλουν, για τη σωτηρία ασθενούς.

Όπως αναφέρει στο έγγραφό της η εισαγγελέας «ο γιατρός έχει το δικαίωμα, αλλά επέχει και ιδιαίτερη νομική υποχρέωση, να προβεί κατά τους κοινώς παραδεκτούς κανόνες της ιατρικής επιστήμης στη θεραπεία που θεωρείται αναγκαία για τη σωτηρία ή τη διασφάλιση της ζωής ή της υγείας του ασθενούς. Σε αντίθετη περίπτωση, κινδυνεύει να θεωρηθεί ως δράστης εγκλήματος διά παραλείψεως».

Έτσι, η κ. Ράικου ζητά από τους γιατρούς να υπερασπισθούν το έννομο αγαθό της ζωής έναντι εκείνου του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του ασθενούς και τους παρακινεί να επιχειρήσουν όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για τους απεργούς «προς αποφυγή μη αναστρέψιμης βλάβης της υγείας τους, οι οποίες άλλωστε (σσ. ιατρικές ενέργειες) φέρουν τον χαρακτήρα «κοινωνικά πρόσφορης πράξης» μη συγκρουόμενης προς την κοινωνική ηθική τάξη, προς την οποία ευρίσκεται σε απολύτως παράλληλη θέση, καθώς η επιλογή μεταξύ του δικαιώματος αυτοδιαθέσεως της ζωής του ασθενούς και αυτού τούτου του έννομου αγαθού της ζωής, αναμφισβήτητα προσβλητέο παρίσταται το πρώτο των ως άνω δικαιωμάτων».