Ο ‘κώδικας Βενιζέλου’ & το αποκωδικοποιημένο μήνυμα του (1)

Πολλές αλήθειες είναι κρυμμένες σε δηλώσεις ανώτατων πολιτικών αξιωματούχων και χρειάζεται πάντα μία προσεκτική δεύτερη ανάγνωση προκειμένου να τις εντοπίσει κανείς. Η αίσθηση μου είναι πως οι τελευταίες δηλώσεις Βενιζέλου στα Νέα κρύβουν δύο μεγάλες αλήθειες για την εξέλιξη της υπόθεσης ‘ελληνική κρίση’ σχετικά με τον τρόπο που θα πραγματοποιηθεί η ‘αξιοποίηση’ της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου και αναφορικά με το πραγματικό σχέδιο της κυβέρνησης, υπό την καθοδήγηση και τη στήριξη της Γερμανίας, για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Όσον αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις ο κ. Βενιζέλος αναφέρει χαρακτηριστικά (η υπογράμμιση από εμένα): “Σχετικά με το πρόγραµµα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του ∆ηµοσίου ύψους πενήντα δισ. ευρώ που έχει αναγγείλει η κυβέρνηση είναι εθνική ανάγκη το δηµόσιο χρέος να καταστεί διαχειρίσιµο. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να χρησιµοποιήσουµε όλα τα διαθέσιµα εργαλεία, σε συµφωνία µε τους εταίρους µας και κατά τρόπο αποδεκτό από τη διεθνή αγορά που δυστυχώς έχει το πάνω χέρι και αξιολογείται πάντα, τις πιο πολλές φορές µε σκληρό και κακόπιστο τρόπο … Χρειάζεται αποφασιστικότητα και ευρηµατικότητα. Για παράδειγµα, ο στόχος αυτός µπορεί να προωθηθεί όχι µόνο άµεσα αλλά και έµµεσα µε χρηµατοοικονοµικές µεθόδους, µέσα από τις µετοχές ή τα οµόλογα µιας εταιρείας που θα αναλάβει να διαχειριστεί ένα επιλεγμένο και «καθαρό» τµήµα της δηµόσιας περιουσίας».
Η μετάφραση της παραπάνω πρότασης, κατά τη γνώμη μου, είναι η εξής: η κυβέρνηση εξετάζει την ίδρυση μίας ανώνυμης εταιρίας διαχείρισης του καλύτερου τμήματος της δημόσιας ελληνικής περιουσίας, το οποίο, έστω ότι περιλαμβάνει ακίνητα. Αφού αποτιμηθεί το ύψος αυτών των ακινήτων θα περάσουν στο ενεργητικό της εταιρίας ως μετοχικό της κεφάλαιο, δηλαδή θα μετοχοποιηθούν. Έτσι, αν για παράδειγμα υπάρχουν ακίνητα ύψους 20 δις ευρώ, το μετοχικό κεφάλαιο θα μπορεί να είναι 2 εκ μετοχές των 1000 ευρώ, όπου κάθε μετοχή θα αντιπροσωπεύει τμήμα κρατικής περιουσίας. Άπαξ και η περιουσία πάρει χρηματιστηριακή μορφή είναι πολύ εύκολο να τη ‘διαχειριστεί’ η κυβέρνηση χρησιμοποιώντας ένα από τα διαθέσιμα χρηματοοικονομικά προϊόντα.
Έτσι, με ένα swap, η κυβέρνηση θα μπορεί να ανταλλάξει μετοχές ύψους 20 δις ευρώ με ομόλογα ύψους 30 ή και 35 δις ευρώ (haircut), με ένα συμβόλαιο μελλοντικής εκπλήρωσης στο οποίο θα ορίζονται οι όροι ανταλλαγής μετοχοποιημένης κρατικής περιουσίας με ομόλογα τα οποία έχουν στην κατοχή τους οι ιδιώτες επενδυτές ή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η μείωση του χρέους τότε αλλά και η ‘αξιοποίηση’ της δημόσιας περιουσίας θα μπορεί να γίνει μέσα σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα απ’ όσο υπολογίζεται σήμερα, καθώς οι ταχύτητες στη χρηματιστηριακή οικονομία είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές στην πραγματική οικονομία. Αν, δηλαδή, η κυβέρνηση ήθελε να αξιοποίηση τη δημόσια περιουσία μέσω, για παράδειγμα, της εκμίσθωσης των ακινήτων τότε θα χρειαζόταν πολλά χρόνια προκειμένου τα μισθώματα να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αγορά χρέους. Ένα swap εκμίσθωσης θα περιλάμβανε υψηλό επιτόκιο και υψηλότερο κόστος απ’ ότι ένα swap με χρηματιστηριακές αξίες, οι οποίες μάλιστα θα αντιστοιχούν σε ‘φιλέτα’ δημόσιας περιουσίας με πολύ ευνοϊκές αρχικές αποτιμήσεις.
Ένας άλλος τρόπος ‘αξιοποίησης’ θα ήταν οι μετοχές να χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο για την έκδοση ομολόγων, τα οποία και πάλι με ένα swap θα μπορούσαν να ανταλλαγούν με ομόλογα που αντιπροσωπεύουν υπάρχον ελληνικό χρέος. Με αυτόν τον τρόπο η ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί να επαναγοράσει παλιό χρέος πετυχαίνοντας ταυτόχρονα και haircut – όπως και στην παραπάνω περίπτωση - δηλαδή αγοράζοντας το χρέος με έκπτωση, η οποία μπορεί να είναι της τάξης του 25-35% δεδομένου ότι τα 10ετή ομόλογα κυμαίνονται σήμερα στα 67 σεντ στο ευρώ και τα 30ετή στα 55 σεντ στο ευρώ (η αγοραία αξία τους είναι ήδη κατά 33% και 45% αντίστοιχα χαμηλότερη έναντι της ονομαστικής). Οι όροι για όλα τα παραπάνω θα είναι αντικείμενο διαπραγματεύσεων με τους δανειστές.