Κόλαφος τα τηλεγραφήματα που αποκαλύπτει το Wikileaks για το σύστημα των ελληνικών ΜΜΕ

Κόλαφος για τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι τα τηλεγραφήματα που αποκαλύπτει το Wikileaks και δημοσιεύονται από την «Καθημερινή». Σε τηλεγράφημα της Αμερικανικής Πρεσβείας από το 2006 ο πρέσβης Τσαρλς Ρις περιγράφει μία κατάσταση την οποία αρκετοί (ή όλοι) μπορεί να αντιλαμβάνονται, αλλά κανείς δεν τολμάει να θίξει. Γράφει, λοιπόν, ο Τσαρλς Ρις «Με μία πρώτη ματιά τα Ελληνικά ΜΜΕ μπορεί να μοιάζουν με αυτά των ΗΠΑ… Μία κοντινότερη ματιά αποκαλύπτει ότι η βιομηχανία των Ελληνικών ΜΜΕ ελέγχεται από μεγιστάνες, των οποίων οι άλλες επιτυχημένες επιχειρήσεις τους τους επιτρέπουν να επιχορηγούν τις ελλειμματικές επιχειρήσεις τους των ΜΜΕ. Αυτές οι επιχειρήσεις των ΜΜΕ, σε αντάλλαγμα, τους επιτρέπουν να ασκούν πολιτική και οικονομική επιρροή….», και συνεχίζει σε άλλη παράγραφο: «Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει περίπου 160 εφημερίδες, 180 τηλεοπτικούς σταθμούς, 800 ραδιοφωνικούς σταθμούς, 3,500 περιοδικά και μόνο 10 εκατομμύρια κατοίκους (Η Πορτογαλία, με τον ίδιο πληθυσμό έχει 35 εφημερίδες, 62 τηλεοπτικούς σταθμούς και 221 ραδιοφωνικούς σταθμούς, σύμφωνα με το World Factbook του 2004). Πώς μπορούν όλα αυτά τα Μέσα να λειτουργούν κερδοφόρα; Δεν μπορούν. Επιχορηγούνται από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι, ενώ θα καλοδεχόταν κάθε εισόδημα που θα προέκυπτε από τις πωλήσεις των ΜΜΕ, χρησιμοποιούν τα Μέσα κυρίως για να ασκούν πολιτική και οικονομική επιρροή και έτσι ενδιαφέρονται λιγότερο για να αποκτήσουν κέρδη από τις μιντιακές τους επιχειρήσεις. Επειδή δεν υπάρχουν συνδρομές ή παραδόσεις στα σπίτια στην Ελλάδα, οι εφημερίδες πρέπει να πουλάνε τους εαυτούς τους από περίπτερα, κεντρίζοντας την προσοχή των τυχαία διερχόμενων. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και σε μία ήρεμη και σχεδόν ακριβής ιστορία θα έχουν έναν παραπληνητικό τίτλο, ο οποίος συχνά δεν έχει καμία σχέση με το θέμα…». Το τηλεγράφημα συνεχίζει παρακάτω: «… ο ελληνικός όρος «διαπλεκόμενα συμφέροντα» αναφέρεται ειδικά και αποκλειστικά στο δίκτυο των σχέσεων μεταξύ των ΜΜΕ, των επιχειρηματιών και της Κυβέρνησης…». Για τους δημοσιογράφουςγράφει ο Τσαρλς Ρις: «… Όσο για τους ίδιους τους δημοσιογράφους, είναι ανεπαρκώς αμειβόμενοι, έχοντας συνήθως περισσότερες δουλειές γι ανα πληρώνουν τους λογαριασμούς τους. Δεν είναι ασυνήθιστο για έναν δημοσιογράφο να εργάζεται στο Γραφείο Τύπου ενός υπουργείου, ακόμα και αν καλύπτουν τα θέματα που περιλαμβάνουν αυτό το υπουργείο…. Είναι αποδεκτό επίσης για τους δημοσιογράφους να παίρνουν δώρα ή ακόμα και λεφτά από αυτούς για τους οποίους κάνουν ρεπορτάζ. Η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ήταν φημισμένη γιατί πλήρωνε δημοσιογράφους ώστε να γράφουν «φιλικά» ρεπορτάζ…»