«Όλο και περισσότεροι Έλληνες φορολογούμενοι που έσπευσαν να στείλουν στο εξωτερικό τις καταθέσεις τους για προστασία σπεύδουν σε φοροτεχνικούς, ή στα τμήματα private banking τραπεζών της Αθήνας, σε μια προσπάθεια να
διαγνώσουν αν αυτή η ασφάλεια συνεπάγεται κινδύνους φορολογικών επιδρομών.
Ο νέος φορολογικός νόμος (3842/2010), που τέθηκε σε ισχύ με τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 23 Απριλίου, διέπεται από μια απλή αρχή: όσοι αρνηθούν να επαναφέρουν στην Ελλάδα μέχρι τις 23 Οκτωβρίου, δηλαδή έξι μήνες μετά τη δημοσίευση του νόμου, τις καταθέσεις που διατηρούν στο εξωτερικό θα υποστούν τη βάσανο του φορολογικού ελέγχου. Αν τα χρήματα που… μετανάστευσαν αποδειχθούν «καθαρά», σε φορολογικό επίπεδο, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Σε αντίθετη περίπτωση, όσα κεφάλαια δεν είναι «καθαρά», θα επιβαρυνθούν με βαρύ φόρο 8% ετησίως.
Το φορολογικό «μυστικό» για τους καταθέτες εξωτερικού κρύβεται στο άρθρο 18 του φορολογικού νόμου («Κίνητρα για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων»), το οποίο βεβαίως δεν είχαν υπόψη τους όσοι παρασύρθηκαν από τον πανικό και έσπευσαν ήδη από τα τέλη του 2009 να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό:
n «Φυσικά ή νομικά πρόσωπα που υπόκεινται σε φόρο εισοδήματος στην Ελλάδα», ορίζει ο νόμος, «μπορούν να μεταφέρουν, μέσα σε έξι (6) μήνες από την έναρξη ισχύος του παρόντος, κεφάλαια για τα οποία συνέτρεχε είτε υποχρέωση δήλωσής τους είτε υποχρέωση καταβολής φόρου, σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις στην ημεδαπή και τα οποία βρίσκονται στην αλλοδαπή, σε προθεσμιακό λογαριασμό κατάθεσης στην Ελλάδα, διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους, εφόσον καταβάλουν φόρο με συντελεστή πέντε τοις εκατό (5%) επί της αξίας των καταθέσεων που μεταφέρουν, κατά το χρόνο της μεταφοράς. Αν τα κεφάλαια παραμείνουν κατατεθειμένα στην αλλοδαπή, οφείλεται φόρος με συντελεστή οκτώ τοις εκατό (8%) πάνω σε αυτά.
Στην παράγραφο 5 του ίδιου άρθρου, δίνεται ένα επιπλέον κίνητρο επαναπατρισμού:
n «Αν τα κεφάλαια που εισάγονται τοποθετηθούν σε τίτλους δανείων του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίοι διακρατούνται τουλάχιστον για δύο (2) έτη από το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εισήγαγε τα κεφάλαια ή τοποθετηθούν σε αμοιβαία κεφάλαια ή διατεθούν τα κεφάλαια αυτά μέσα σε δύο (2) χρόνια από το χρόνο εισαγωγής τους για την αγορά ακινήτου, για την ανέγερση οποιουδήποτε είδους οικοδομής στην Ελλάδα ή για οποιαδήποτε άλλη επένδυση επιχειρηματικής δραστηριότητας, επιστρέφεται άτοκα το πενήντα τοις εκατό (50%) του φόρου (σ.σ.: με συντελεστή 5%, όπως προαναφέρθηκε) που έχει καταβληθεί. Αν επενδυθεί μέρος του κεφαλαίου που εισήχθη, επιστρέφεται το μέρος του επιστρεπτέου σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο φόρου που αναλογεί στην αξία της επένδυσης».
Τι σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη; Ότι οι περισσότεροι καταθέτες, που μετέφεραν κεφάλαια σε τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό και δεν αξιοποιήσουν τα κίνητρα επαναπατρισμού μέχρι τις 23 Οκτωβρίου, θα έχουν σοβαρά μπλεξίματα με την εφορία:
- Κατά κανόνα, λόγω της μεγάλης παραοικονομίας της Ελλάδας (υπολογίζεται ότι φθάνει το 30%-40% του επίσημου ΑΕΠ), οι καταθέτες εξωτερικού έχουν σε κάποιο ποσοστό εξαγάγει κεφάλαια που εμπίπτουν στους ορισμούς του φορολογικού νόμου, καθώς πρόκειται για «μαύρο» χρήμα, δηλαδή για «κεφάλαια για τα οποία συνέτρεχε είτε υποχρέωση δήλωσής τους είτε υποχρέωση καταβολής φόρου».
- Αυτό που δεν γνώριζαν οι περισσότεροι από αυτούς που έστειλαν τα «μαύρα» κεφάλαια, σύμφωνα με τον ορισμό του νόμου, στο εξωτερικό είναι ότι η εφορία έχει πια τον τρόπο της να εντοπίσει τα περισσότερα από τα ελληνικά κεφάλαια που κρύβονται σε χώρες του εξωτερικού. Ακόμη και «διαβόητοι» φορολογικοί παράδεισοι έχουν υπογράψει την τελευταία διετία συμφωνίες ανταλλαγής στοιχείων για καταθέσεις κατοίκων εξωτερικού στο πλαίσιο φορολογικών ελέγχων. Με απλά λόγια, μετά τις 23 Οκτωβρίου το υπουργείο Οικονομικών θα κάνει χρήση αυτών των συμφωνιών και θα ζητήσει από όλες τις χώρες που έχουν δεσμευθεί σχετικά να γνωστοποιήσουν στην Αθήνα όλα τα στοιχεία που έχουν για καταθέσεις Ελλήνων.
- Αφού εντοπίσει τους καταθέτες και τα ποσά που έχουν μεταφέρει στο εξωτερικό, το υπουργείο Οικονομικών θα μπορεί να τους περάσει από διαδικασία ελέγχου, για να διαπιστωθεί σε ποιο βαθμό τα κεφάλαιά τους είναι «καθαρά». Για όσα κεφάλαια διαπιστωθεί, ότι συνέτρεχε υποχρέωση δήλωσής τους, αλλά δεν έχουν δηλωθεί στην εφορία, ή συνέτρεχε υποχρέωση καταβολής φόρων, αλλά αυτό δεν έχει γίνει, θα επιβάλλεται φόρος με συντελεστή 8% ετησίως. Κατά τα άλλα, ο νόμος δεν αποκλείει άλλες συνέπειες (επιβολή κυρώσεων για φοροδιαφυγή, ή για ανακριβείς δηλώσεις πόθεν έσχες από όσους έχουν σχετική υποχρέωση, κυρώσεις για ξέπλυμα χρήματος, αν αποδειχθεί ότι μέρος των κεφαλαίων που εξήχθησαν προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες κ.λπ.).
Όλα αυτά, ίσως σκεφθούν όσοι «πονηροί» εξήγαγαν «μαύρα» κεφάλαια στο εξωτερικό, προϋποθέτουν ότι το υπουργείο Οικονομικών θα υιοθετήσει πρωτόγνωρες διαδικασίες ελέγχων, για να εφαρμοσθεί κατά γράμμα ο φορολογικός νόμος. Πράγματι, στελέχη του υπουργείου Οικονομικών αναγνωρίζουν ότι η διαδικασία ελέγχου θα είναι πρωτόγνωρη και αρκετά δύσκολη στη διεκπεραίωσή της.
Μπορεί, όμως, κάποιος να «ποντάρει» εκ του ασφαλούς στα γνωστά προβλήματα των φοροελεγκτικών μηχανισμών της Ελλάδας, για να αισθάνεται ασφαλής μετά τις 23 Οκτωβρίου για «μαύρα» κεφάλαια που θα διατηρεί στο εξωτερικό; Η προφανής απάντηση είναι «όχι»: όταν μια κυβέρνηση πιέζεται ασφυκτικά να εξασφαλίσει έσοδα για να αποτρέψει τη χρεοκοπία της χώρας, θα ήταν μεγάλο σφάλμα να εφησυχάζουν οι καταθέτες «μαύρων» κεφαλαίων στο εξωτερικό περιμένοντας ότι άλλη μια φορά θα τους προστατεύσουν οι αδυναμίες των ελεγκτικών μηχανισμών…
banksnews
